چهارشنبه ۱۳ تیر ۰۳ ۱۰:۵۴ ۸۵ بازديد
همانطور که می دانیم قیمت انواع ورق از جمله ورق اسیدشویی به عوامل مختلفی از جمله کشور و برند سازنده، روش تولید و ابعاد آن بستگی دارد. ورق اسیدشویی یکی از پرکاربردترین ورق های آلیاژی است که از ورق نورد گرم یا ورق سیاه تولید می شود. استفاده از این محصول در مواردی که ظاهر و کیفیت سطح اهمیت دارد رایج است. سطح ورق مشکی که با نورد گرم به ضخامت مورد نظر رسیده است حاوی گریس و آلودگی است. این چربی ها و آلاینده ها با کمک اسیدی که اغلب اسید کلریدریک است از روی ورقه حذف می شوند. به این فرآیند اسید شویی یا پوسته پوسته شدن و ورق به دست آمده از این فرآیند ورق اسیدشویی می گویند. با این فرآیند، زغال‌های سطحی و برخی از ناخالصی‌های سطحی آن حذف می‌شوند و در نتیجه سطحی براق ایجاد می‌شود. این محصول به روش های مختلف و در ابعاد و ضخامت های مختلف تولید می شود که در این مقاله به آن می پردازیم.
هدف از اسیدشویی هات ورق چیست؟
ورق داغ یا سیاه در طول فرآیند نورد گرم تحت دمای بالایی قرار می گیرد که باعث می شود این محصولات دارای سطحی با پوسته های اکسیدی باشند. وجود این پوسته ها بر روی سطح محصول، زمینه، رنگ و ضخامت ورق را ناهمگن می کند. در چنین مواقعی اسید شویی روی صفحه داغ می تواند به رسوب زدایی آن کمک زیادی کند و سطح را به کیفیت خوبی برساند. اسید شویی برای آن دسته از ورق های اسیدشویی که مستقیماً پس از تولید وارد بازار مصرف می شوند به همین منظور انجام می شود. اما فرآیند اسیدشویی برای اهداف دیگری نیز انجام می شود. ورق مشکی که قرار است عملیات نورد سرد روی آن انجام شود نیز اسید شویی می شود. پوسته های اکسیدی تشکیل شده روی سطح ورق سیاه اغلب سخت و ضد سایش هستند. بنابراین انجام عملیات نورد سرد بر روی چنین سطحی به سطح صیقلی غلتک های نورد سرد آسیب رسانده و آنها را از تحمل خارج کرده و در فرآیند نورد سرد کلی مشکل ایجاد می کند. حتی اگر اکسیدهای روی سطح ورق سیاه چسبندگی کمی داشته باشند و شل باشند، مشکل در فرآیند نورد سرد را دوچندان می کند. به همین دلیل قبل از نورد سرد برای تمامی ورق ها اسید شویی لازم است.
نوع اسید مورد استفاده در فرآیند اسیدشویی
فرآیند اسیدشویی نیاز به یک اسید معدنی رقیق دارد تا اکسیدها و آلاینده های سطح فلز را از فلز پایه جدا کرده و آن را حل کند. در این فرآیند از اسیدهایی مانند اسیدهای فسفریک، هیدروفلوریک، نیتریک، کلریدریک و سولفوریک به تنهایی یا در ترکیبات مختلف استفاده می شود. شستشو با اسید نیتریک در دمای اتاق انجام می شود و بنابراین هزینه های گرمایش در اسیدشویی با آن حذف خواهد شد. در طی فرآیند اسیدشویی، نفوذ هیدروژن می تواند منجر به نقص در قطعه شود، اما استفاده از اسید نیتریک مشکلی ایجاد نخواهد کرد. نمک های آهن نیز می توانند در طول فرآیند تشکیل شوند و استفاده از این نوع اسید برای اسیدشویی می تواند از آن جلوگیری کند. هنگام استفاده از این اسید، اگر دمای آن از دمای محیط بیشتر شود، کف تشکیل می شود. یکی دیگر از معایب این اسید قدرت خورندگی بالای آن است که می تواند باعث آسیب به تجهیزات شود و همچنین هزینه دفع و بازیابی بسیار بالایی دارد. در گذشته، اسید سولفوریک ماده اصلی مورد استفاده در فرآیند اسیدشویی بود و در اسیدشویی آلیاژهای کربن استفاده می شد. غلظت موثر این اسید با تغییرات دما تغییر می کند. یعنی با افزایش دما، اسید با غلظت کم اثری برابر با اسید با غلظت بالا در دمای پایین دارد. این اسید قابل بازیافت و استفاده مجدد است و استفاده از آن می تواند هزینه ها را کاهش دهد. اما احتمال نفوذ هیدروژن به قطعه و ایجاد ایراد در آن هنگام کار با این اسید زیاد است. امروزه برای تولید این محصول بیشتر از اسید کلریدریک استفاده می شود. تا جایی که بیشترین استفاده از این نوع اسید در دنیا متعلق به واحدهای اسیدشویی است.
مزایای استفاده از اسید هیدروکلریک نسبت به اسید سولفوریک
استفاده از اسید کلریدریک مقرون به صرفه تر و بسیار ارزان تر از اسید سولفوریک است.
این اسید به اصطلاح سرعت اسیدشویی بالاتری دارد و اکسید بیشتری را در خود حل می کند، بنابراین با استفاده از آن سطح تمیزتری به دست می آید. یکی دیگر از مزایای این ویژگی اسید کلریدریک، صرفه جویی در مصرف اسید در مخازن اسیدشویی است.
اسید کلریدریک کمتر به سطح فولاد به عنوان فلز پایه حمله می کند. این مزیت باعث هدر رفتن کمتر فلز می شود.
این اسید در واکنش با اکسید آهن، نمک آهن تولید می کند، اما میزان نمک رسوب داده شده کم است و ضرری ندارد.
این اسید هیدروژن کمتری را در خود حل می کند و احتمال نقص در قطعه را کاهش می دهد.
دمای عملیاتی اسید هیدروکلریک کمتر از اسید سولفوریک است. دمای عملیاتی بهینه برای اسید کلریدریک 70 تا 80 درجه سانتیگراد است. در حالی که این محدوده دمایی برای اسید سولفوریک 100 تا 150 درجه سانتیگراد است.
تنها عیب اسید هیدروکلریک نسبت به اسید سولفوریک فرار بودن آن است.
هدف از اسیدشویی هات ورق چیست؟
ورق داغ یا سیاه در طول فرآیند نورد گرم تحت دمای بالایی قرار می گیرد که باعث می شود این محصولات دارای سطحی با پوسته های اکسیدی باشند. وجود این پوسته ها بر روی سطح محصول، زمینه، رنگ و ضخامت ورق را ناهمگن می کند. در چنین مواقعی اسید شویی روی صفحه داغ می تواند به رسوب زدایی آن کمک زیادی کند و سطح را به کیفیت خوبی برساند. اسید شویی برای آن دسته از ورق های اسیدشویی که مستقیماً پس از تولید وارد بازار مصرف می شوند به همین منظور انجام می شود. اما فرآیند اسیدشویی برای اهداف دیگری نیز انجام می شود. ورق مشکی که قرار است عملیات نورد سرد روی آن انجام شود نیز اسید شویی می شود. پوسته های اکسیدی تشکیل شده روی سطح ورق سیاه اغلب سخت و ضد سایش هستند. بنابراین انجام عملیات نورد سرد بر روی چنین سطحی به سطح صیقلی غلتک های نورد سرد آسیب رسانده و آنها را از تحمل خارج کرده و در فرآیند نورد سرد کلی مشکل ایجاد می کند. حتی اگر اکسیدهای روی سطح ورق سیاه چسبندگی کمی داشته باشند و شل باشند، مشکل در فرآیند نورد سرد را دوچندان می کند. به همین دلیل قبل از نورد سرد برای تمامی ورق ها اسید شویی لازم است.
نوع اسید مورد استفاده در فرآیند اسیدشویی
فرآیند اسیدشویی نیاز به یک اسید معدنی رقیق دارد تا اکسیدها و آلاینده های سطح فلز را از فلز پایه جدا کرده و آن را حل کند. در این فرآیند از اسیدهایی مانند اسیدهای فسفریک، هیدروفلوریک، نیتریک، کلریدریک و سولفوریک به تنهایی یا در ترکیبات مختلف استفاده می شود. شستشو با اسید نیتریک در دمای اتاق انجام می شود و بنابراین هزینه های گرمایش در اسیدشویی با آن حذف خواهد شد. در طی فرآیند اسیدشویی، نفوذ هیدروژن می تواند منجر به نقص در قطعه شود، اما استفاده از اسید نیتریک مشکلی ایجاد نخواهد کرد. نمک های آهن نیز می توانند در طول فرآیند تشکیل شوند و استفاده از این نوع اسید برای اسیدشویی می تواند از آن جلوگیری کند. هنگام استفاده از این اسید، اگر دمای آن از دمای محیط بیشتر شود، کف تشکیل می شود. یکی دیگر از معایب این اسید قدرت خورندگی بالای آن است که می تواند باعث آسیب به تجهیزات شود و همچنین هزینه دفع و بازیابی بسیار بالایی دارد. در گذشته، اسید سولفوریک ماده اصلی مورد استفاده در فرآیند اسیدشویی بود و در اسیدشویی آلیاژهای کربن استفاده می شد. غلظت موثر این اسید با تغییرات دما تغییر می کند. یعنی با افزایش دما، اسید با غلظت کم اثری برابر با اسید با غلظت بالا در دمای پایین دارد. این اسید قابل بازیافت و استفاده مجدد است و استفاده از آن می تواند هزینه ها را کاهش دهد. اما احتمال نفوذ هیدروژن به قطعه و ایجاد ایراد در آن هنگام کار با این اسید زیاد است. امروزه برای تولید این محصول بیشتر از اسید کلریدریک استفاده می شود. تا جایی که بیشترین استفاده از این نوع اسید در دنیا متعلق به واحدهای اسیدشویی است.
مزایای استفاده از اسید هیدروکلریک نسبت به اسید سولفوریک
استفاده از اسید کلریدریک مقرون به صرفه تر و بسیار ارزان تر از اسید سولفوریک است.
این اسید به اصطلاح سرعت اسیدشویی بالاتری دارد و اکسید بیشتری را در خود حل می کند، بنابراین با استفاده از آن سطح تمیزتری به دست می آید. یکی دیگر از مزایای این ویژگی اسید کلریدریک، صرفه جویی در مصرف اسید در مخازن اسیدشویی است.
اسید کلریدریک کمتر به سطح فولاد به عنوان فلز پایه حمله می کند. این مزیت باعث هدر رفتن کمتر فلز می شود.
این اسید در واکنش با اکسید آهن، نمک آهن تولید می کند، اما میزان نمک رسوب داده شده کم است و ضرری ندارد.
این اسید هیدروژن کمتری را در خود حل می کند و احتمال نقص در قطعه را کاهش می دهد.
دمای عملیاتی اسید هیدروکلریک کمتر از اسید سولفوریک است. دمای عملیاتی بهینه برای اسید کلریدریک 70 تا 80 درجه سانتیگراد است. در حالی که این محدوده دمایی برای اسید سولفوریک 100 تا 150 درجه سانتیگراد است.
تنها عیب اسید هیدروکلریک نسبت به اسید سولفوریک فرار بودن آن است.
- ۰ ۰
- ۰ نظر